بررسی رابطه متقابل امنیت و توسعه در مناطق مرزی (مطالعه موردی : استان سیستان و بلوچستان)

مناطق مرزی جنوب شرق کشور یکی از بارزترین موارد نابرابری فضایی به لحاظ توسعه در کشور معرفی شده اند که بدلیل گسستگی فضای سرزمینی آن از بقیه کشور، تأثیر گذاری این منطقه در مقیاس کشوری بسیار کم رنگ گردیده و باعث شده این استان از مناطقی باشد که جزء یکی از محروم ترین استان های کشور محسوب گردد. در این راستا هدف از انجام پژوهش تبیین رابطه امنیت و توسعه شهرستان های استان سیستان و بلوچستان در جهت یافتن عواملی که تنش های موجود را کاهش داده و دستیابی به راهکارهایی جهت برقراری توسعه ی نسبی در سطح منطقه می باشد. پژوهش حاضر براساس هدف، کاربردی و از نوع تحقیقات علمی می باشد؛ براساس ماهیت و روش از دو روش توصیفی – تحلیلی و همبستگی استفاده شده است. ابتدا امنیت و ابعاد آن براساس شاخص های به دست آمده طی انجام مطالعات کتابخانه ای و میدانی با استفاده از تکنیک ahp برای هریک از شهرستان های استان مورد ارزیابی قرار گرفته سپس توسعه و ابعاد آن نیز با توجه به شاخص های استخراج شده، در سطح هر شهرستان با استفاده از روش تاکسونومی بررسی گردید. به این ترتیب رتبه بندی شهرستان ها به لحاظ امنیت و توسعه حاصل شد. در ادامه با استفاده از روش همبستگی ارتباط میان ابعاد امنیت و توسعه در سطح استان آزمون پیرسون گرفته شد و نتایج به دست آمده حاکی ازآن بوده که امنیت و ابعاد آن با توسعه و ابعاد آن شامل توسعه ی اجتماعی – فرهنگی و اقتصادی ارتباط چشمگیری داشته به گونه ای که تغییر درهر بعد از امنیت تأثیر به سزایی بر توسعه و ابعاد آن خواهد داشت و بالعکس. تنها در زمینه ی توسعه ی زیربنایی همبستگی معنادار حاصل نشد که این مسأله با توجه به اینکه استان از لحاظ استقرار دارای فرصتی یگانه در میان تمام استان های کشور می باشد قابل توجیه است. درنهایت بین امنیت و توسعه رگرسیون گرفته شد که براساس نتایج، 6/91 درصد از توسعه ی استان را می توان با برنامه ریزی در راستای بهبود امنیت استان تبیین نمود. کلیدواژه : مناطق مرزی، امنیت، توسعه، سیستان و بلوچستان